Ορθοπαιδικό Ιατρείο Δρ. Νίκου Παπαλουκά MD, MKEOX
Αθλητιατρική - Αρθροσκοπική Χειρουργική
(Ώμου, Αγκώνα, Ισχίου, Ποδοκνημικής Άρθρωσης)
Μέλος: ΕΕΧΟΤ, ΚΕΟΧ, ΚΕΧΟΤ, SECEC/ESSSE



Καταγματα στη περιοχη του Ισχιου

Τα Κατάγματα στη περιοχή του ισχίου αποτελούν τα πιο συχνά κατάγματα σε ηλικιωμένους ασθενείς και αποτελούν επίσης  τα συχνότερα οστεοπορωτικά κατάγματα. Αυτά τα κατάγματα εμφανίζονται και σε νεότερους ασθενείς μετά από άσκηση  βίαιου  τραυματισμού  – κατάγματα υψηλής εντάσεως- όπως τα τροχαία ατυχήματα.

imagesCA3HKBXW

Κατάγματα περιοχής Ισχίου

Picture1

Διατροχαντήριο Κάταγμα

Τα κατάγματα στη περιοχή του ισχίου χωρίζονται βασικά σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

  1. Στα ενδοαρθρικά κατάγματα, τα οποία χωρίζονται σε υποκεφαλικά,  διαυχενικά   και  βασεοαυχενικά κατάγματα.
  2. Στα εξωαρθρικά κατάγματα, τα οποία είναι τα κατάγματα στην περιοχή του τροχαντήρα, τα λεγόμενα περιτροχαντήρια ή διατροχαντήρια κατάγματα.

IMG_0002 (4)

Υποκεφαλικό Κάταγμα

IMG_0003

Διατροχαντήριο Κάταγμα

Η βασική διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ενδοαρθρικών και εξωαρθρικών καταγμάτων, ως προς τη πρόγνωση, είναι ότι τα εξωαρθρικά κατάγματα παρουσιάζουν καλύτερη πρόγνωση. Αυτό βασίζεται στο γεγονός  ότι τα  ενδοαρθρικά κατάγματα έχουν αφενός μεν  βραδύτερο ρυθμό πώρωσης ένεκα της ύπαρξης ενδοαρθρικού υγρού στην περιοχή του κατάγματος, και αφετέρου, σε αυτά τα  κατάγματα υπάρχει τραυματισμός και  διατομή των αγγείων,  καθώς επίσης και πίεση των αγγείων (ένεκα της ύπαρξης αιμάρθρου στη άρθρωση του ισχίου) που αιματώνουν την κεφαλή, οπότε αυτά παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό οστεονέκρωσης μετατραυματικά. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 15- 20 % ανάλογα και του βαθμού παρεκτόπισης .

Τα ενδοαρθρικά  κατάγματα (υποκεφαλικά κατάγματα)  έχουν αυξημένο ποσοστό επιπλοκών (καθυστερημένη πώρωση, μη-πώρωση, ψευδάρθρωση)  και επιπλέον  την εμφάνιση της μετατραυματικής οστεονέκρωσης.

Έτσι λοιπόν προτιμάται η χειρουργική  θεραπεία. Επίσης ακόμα ένας λόγος για τη διενέργεια χειρουργικής θεραπείας είναι η γρήγορη κινητοποίηση του ασθενή προς αποφυγή των γνωστών προβλημάτων του κλινοστατισμού  κυρίως σε ασθενείς  μεγάλης ηλικίας και όχι μόνο.

Σε νέα άτομα γίνεται προσπάθεια διατήρηση της μηριαίας κεφαλής με οστεοσύνθεση. Συνήθως χρησιμοποιούνται αυλοφόρες βίδες, ή ολισθαίνων ήλος με μία επιπρόσθετη βίδα. Ο χρόνος διενέργειας της επέμβασης είναι πολύ βασικός παράγοντας για την έκβαση της θεραπείας και αποφυγή της μελλοντικής οστεονέκρωσης.

imagesCA5MS4KQ imagesCAR2CGMJ

Σε ηλικιωμένους  ασθενείς η θεραπεία έγκειται στη  γρήγορη κινητοποίηση του ασθενή και στη αποφυγή μελλοντικών προβλημάτων. Οπότε αντικαθίσταται η μηριαία κεφαλή και διενεργείται είτε Ημιαρθροπλαστική (πρόσθεση μηριαίας κεφαλής μόνο)  είτε Ολική Αρθροπλαστική  αντικατάσταση της άρθρωσης     ( πρόσθεση μηριαίας κεφαλής και αντικατάσταση της κοτύλης).

IMG_0001

Αντικατάσταση με Ημιαρθροπλαστική

IMG_0004

Αντικατάσταση με Ολική Αρθροπλαστική

Τα εξωαρθρικά κατάγματα (διατροχαντήρια / υποτροχαντήρια κατάγματα) αντιμετωπίζονται και αυτά κυρίως χειρουργικά. Ο στόχος και εδώ είναι η άμεση κινητοποίηση του ασθενή. Γίνεται οστεοσύνθεση με πλακά και ολισθαίνοντα ήλο ή ενδομυελικό ήλο κλπ.

IMG_0003 (2)

Οστεοσύνθεση Διατροχαντηρίου Κατάγματος με Ολισθαίνοντα ήλο

IMG_0002

Οστεοσύνθεση Διατροχαντηρίου Κατάγματος με ενδομυελικό ήλο

Πρέπει να τονιστεί ότι τα κατάγματα αυτά στην περιοχή του ισχίου σε ηλικιωμένους ασθενείς είναι ένας σοβαρός τραυματισμός με αρκετά μεγάλο ποσοστό μετεγχειρητικών επιπλοκών και αυξημένο ποσοστό θνησιμότητας.

Η μετεγχειρητική πορεία μετά από τέτοιες επεμβάσεις αποτελείται από τη  χρήση   βοηθήματος περιπατητή τύπου “Π” για περίπου 4- 8 εβδομάδες. Αυτό εξαρτάται από τον τύπο της επέμβασης  (οστεοσύνθεση ή αντικατάσταση μηριαίας κεφαλής),  από την σταθερότητα της επέμβασης και επίσης από τον ίδιο τον  ασθενή. Ακολούθως ο ασθενής βαδίζει με την βοήθεια μπαστουνιού και επανέρχεται στις καθημερινές ανάγκες και ασχολίες σε περίπου 3- 4 ή και 5 μήνες.